NAAM: Mount Aconcagua
CONTINENT: South America
LAND: Argentina, Mendoza Province
GEBIED: Andes Mountain Range
COORDINATEN: 32°39’13”S 70°00’40”W
ROUTE: Normal Route, North West ridge
UITDAGING: De hoogte
Aconcagua is de hoogste berg buiten Azië en komt binnen als de tweede hoogste van de zeven toppen (direct na moeder Everest). Ze bereikt 6961 m (22,837 ft) en bevindt zich op 112 km (70 mijl) ten noordwesten van de stad Mendoza in Argentinië en op ongeveer 15 km (9,3 mijl) van de internationale grens met Chili. Mount Aconcagua wordt beschouwd als de hoogste niet-technische berg ter wereld. Om de Aconcagua te bestijgen is een hoog niveau van fitness vereist om de grote hoogte te kunnen incasseren over een periode die varieert tussen 18 en 20 dagen.
Weer
Vanwege het weer wordt Mount Aconcagua vergeleken met de achtduizenders van de Himalaya. De lage luchtvochtigheid, het lage zuurstofpercentage en de sterke wind zijn enkele van de meest opvallende kenmerken van het weer op de berg Aconcagua. De belangrijkste oorzaak van stormen en slecht weer is vooral de natte wind afkomstig van de Pacific Anticyclone. De wind gaat naar het zuiden stijgt naar het westen, en botst dan tegen de bergketen, hij koelt af en laat zo zijn luchtvochtigheid als sneeuw vrij op de hoge toppen van de Andes. Niet alleen sneeuw en windstormen komen veel voor op Mount Aconcagua, maar ook de gevreesde elektrische stormen, vanwege de geografische ligging. Blikseminslagen vallen vooral op de bergtoppen in het noordwesten en op de top, waardoor het verblijf en klimmen moeilijker wordt. Mt Aconcagua wordt vaak aangevallen door sterke winden uit het westen op meer dan 5500 meter boven zeeniveau, die aan de grote omvang van de berg (de enorme en gerenommeerde “paddestoel” ) bijdragen. Deze plek waar de wind inslaat bevindt zich in het bovenste deel van de berg en is te zien vanaf Plaza de Mulas, waar een prachtig landschap ontstaat maar ook een vreselijk negatieve voorspelling van sterke wind en neerslag. Het naderen van de top op het moment waarop zo’n wind inslaat zou dodelijk zijn. Wanneer een storm nadert, is het dus raadzaam om het bovenste deel van de berg te verlaten.
Klim geschiedenis
De eerste poging om de top van Aconcagua te bereiken werd in 1883 gedaan door Paul Güssfeldt, een Duitse bergbeklimmer die enkele lokale mannen omkocht om voor hem te fungeren als drager door te beweren dat er een schat op de berg was. Met slechts beknopte uitrusting steeg het team de berg op en bereikte het 6560 meter hoogte tijdens deze primaire poging, maar werd gedwongen om slechts 500 meter van de top af te dalen vanwege de gevaarlijk hoge winden. De eerste geregistreerde succesvolle beklimming werd enkele jaren later in 1897 gemaakt door een team onder leiding van de Britse man, Edward Fitzgerald. In 1944 werd de eerste keer de top door een vrouw bereikt, Adriana Bance van Frankrijk. Helaas stierf ze tijdens haar afdaling. Tegenwoordig proberen er jaarlijks ongeveer 3500 klimmers de top te halen.
Getting there
Misschien klinkt het gek, maar het is goed doordacht. Als Jur zijn expeditie naar Antarctica beëindigd, heb ik hem geadviseerd meteen naar Mnt. Aconcagua te gaan en ervoor te zorgen dat hij zo snel mogelijk weer op minstens 3000 m. hoogte is. Dit om het meeste voordeel te kunnen halen uit de acclimatisatie op Mnt Vinson. Dus als hij terug is in Punta Arenas vliegt hij meteen door naar Mendoza. Pittig, maar omdat de hoogte op Mnt. Aconcagua onze grootste uitdaging gaat zijn hopen we hiermee de kans op de top te vergroten.
Wat te verwachten?
De ‘Normale route’ is een niet-technische hike, langs de Northwest Ridge. Het is de hoogte die het grootste probleem vormt. Dat en het vertekende gevoel dat dit een gemakkelijke klim is. Elk jaar sterven er mensen omdat ze de tocht onderschatten. Respecteer deze berg en we zullen er beter uitkomen. Veel van het hiken is op een ondergrond van gravel en losse stenen. Op de normale route zijn er geen permanente sneeuwvelden, maar in sommige secties kunnen toch nog stijgijzers en ijsbijlen nodig zijn. Als we geluk hebben, is de laatste 300 meter bedekt met ijs en sneeuw en kan Jur dan zoveel gemakkelijker omhoog klimmen dan wanneer het loszittende puin is na een droge winter. Jur kan verwachten dat hij zichzelf ongeveer zes uur per dag zal moeten inspannen met een rugzak van 15-20 kg op zijn rug. De hoogte en het weer samen maken dit een pittig avontuur. In goede omstandigheden is het moeilijk maar technisch niet onhaalbaar, in slechte omstandigheden is de berg vrijwel onbeklimbaar.
De normale route is een zeer veilige route. Dit komt omdat er een medische dienst is in de basiskampen Confluencia en Plaza de Mulas, waar het zorgniveau erg hoog is. Als er iets misgaat, kan er heel snel hulp ter plaatse zijn. Een groot voordeel van de route is dat de afdaling snel gaat en het slechts twee dagen duurt naar de uitgang van het Park. Een nadeel van de route is dat de hoge kampen erg worden blootgesteld aan windstormen.
Globale planning van de klim
Vanuit Penitentes zal het team naar de ingang van het park rijden en naar het Confluencia-kamp trekken. Vanaf hier gaan ze verder naar Plaza Francia (13200ft – 4000m), de voet van de zuidwand van Mnt. Aconcagua. Een terugkeer naar Confluencia geeft hen de kans om te acclimatiseren. Op dag 5 is het plan om verder te wandelen naar Plaza de Mulas en verblijf op te bouwen in het basiskamp (15008ft – 4370m). Een rustdag is gepland om het lichaam de tijd te geven die nodig is om de o zo belangrijke rode bloedcellen te produceren. Waarschijnlijk wordt een korte tocht naar de gletsjer van Horcones gedaan om actief te blijven en te oefenen met stijgijzers.
De volgende dag zullen ze Plaza de Mulas verlaten voor een 6 uur durende acclimatisatietocht naar Mt. Bonete Summit (16702ft – 5091m) en zullen ze terug gaan naar Plaza de Mulas.
Op de 8e dag vertrekt het team naar kamp 1 Canadá (16203ft – 4910m). Acclimatisatie en transport van materiaal naar Camp 1 Canadá wordt hiermee volbracht en op dezelfde dag daalt het team terug naar Base Camp voor een rust- en acclimatisatiedag.
De volgende dag wandelen ze terug naar kamp 1 Canadá, zetten de tenten op en rusten uit.
Kamp 2 Nido de Cóndores (17325ft – 5250m) is de missie van de volgende dag, gevolgd door nog een dag rust en acclimatisatie.
Op dag 13 klimt de groep verder naar kamp 3 Berlín – Cólera (19470ft – 5900m) om het lichaam de hoogteprikkel te geven en maaltijden en kookelementen te transporteren. Na de lunch keren ze terug naar kamp 2 Nido de Cóndores en rusten dan uit omdat ze de dag erna weer omhoog zullen gaan naar kamp 3.
Na 15 dagen kunnen ze dan eindelijk voor de grote top gaan !! (22834ft – 6962m)
Na een euforisch moment op het dak van Zuid-Amerika en de zeer belangrijke Summit-foto’s dalen ze dezelfde dag af naar Camp 3. De afdaling gaat de volgende dagen door en hopelijk komt Jur na 18 dagen weer veilig aan in Mendoza.
Do it yourself!
Mnt. Aconcagua is een perfecte berg om jezelf te testen op een hoogte van maximaal 7000 meter / 7000 meter, wat een geweldige opstap is voor het beklimmen van de Himalaya-bergen van 26.000 meter / 8200 meter. Omdat hoogte hier je grootste uitdaging is, wil je met de mantra klimmen; GO SLOW !! De bovenstaande route geeft je een goed idee van het klimschema, maar moet als flexibel worden geïnterpreteerd vanwege het weer en je reactie op de hoogte.
Als je uitgebreide informatie over bijvoorbeeld de logistiek rondom deze expeditie interessant vindt, kun je hieronder een reactie achterlaten of een e-mail sturen naar; [email protected]
